|
مجموعه: بارداري و زايمان
عدم تمايل و رغبت بعضي زوجين جوان به فرزندآوري از مشكلات و چالش هايي به شمار ميرود كه اثرات و پيامدهاي مخرب آن كانون خانواده و به تبع بافت جمعيتي جامعه را تحت الشعاع قرار مي دهد.
داشتن بچه زماني براي خانواده ها يك ضرورت بود، ولي به مرور روند و نگرشي در جوامع گوناگون شكل گرفت كه اين ضرورت را تحت الشعاع قرار داده و در خود حل كرد. در بستگان ما زوج هاي جواني هستند كه برغم گذشت حتي ۱۰ سال از آغاز زندگي مشترك نه تنها فرزندي ندارند بلكه اصولاً به فكر داشتن بچه هم نيستند.
فرزندآوري عامل بقاي نسل، رشد استعدادها، پويايي نيروي انساني و قدرت جمعيتي به حساب مي آيد و در فقدان و خلأ آن علاوه بر به خطر افتادن كانون و نظام خانواده، بافت جمعيتي جامعه هم با چالش ها و نارسايي هايي روبرو مي شود كه اثرات و پيامدهاي مخرب آن، بعضا در حوزه ها و عرصه هاي بزرگ و ملي كشور نمود و ظهور پيدا مي كند.
دلايل بي ميلي زوجين براي فرزندآوري
- ترس از پذيرفتن مسووليت فرزند، يكي از علل مؤثر در شكل پذيري اين بي‌ميلي و بي شوقي زوجين به فرزند آوري شمرده مي شود.
ترس و بي ميلي مذكور خود معلول عوامل ديگري است كه بخش اعظم آن به مسايل اقتصادي باز مي گردد.
- هزينه ها و مخارج سنگين زندگي، عدم كسب درامد كافي براي تامين الزامات مادي و اقتصادي، مخارج سنگين پزشكي و به پيروي آن هزينه هايي كه از زمان بچگي تا نوجواني و حتي جواني براي خانواده و والدين ايجاد مي شود از نمونه مواردي به شمار مي رود كه در كاهش انگيزه فرزند آوري نقش بسزايي ايفا مي كند.
در كنار مورد بالا، تزلزل وضعيت شغلي، بي دوام بودن آن و بحران بي كاري و بعضي محدوديت ها در توزيع فرصت هاي شغلي از ديگر عواملي است كه در ظهور و پيدايش اين چنين ذهنيتي در بين زوجين بي اثر نيست.
- رقابت و چشم و هم چشمي در برخي از خانواده ها، مشاهده تولد ها و جشن هاي آنچناني، صرف هزينه هاي زياد براي عمل سزارين و برگزاري جشن هاي تولد پس از به دنيا امدن بچه در بيمارستان سبب مي شود زوج هاي جوان كه جزء قشر متوسط جامعه هستند ديگر ميلي به بچه دار شدن نداشته باشند.
اشخاص علاقه دارند كه زندگي خويش را در فضاي مجازي به نمايش گذارند، ولي بچه دار شدن يك هديه از سوي خداوند بعد از ازدواج به زوجين است، ولي بعضي از آنها با به نمايش گذاردن تصاوير لاكچري از تولد كودكشان موجب بروز مشكلات فراوان در زندگي زوجين قشر متوسط مي شوند.
كاهش ميل و تمايل زوجين به فرزندآوري، نتيجه اي جز بالا رفتن ميانگين سني جمعيت كشور، كاهش جمعيت جوان و تحليل نيروي كار فعال و انرژيكِ انساني و به تبع آن تشديد هزينه هاي بهداشتي و درماني كه جزء اجتناب ناپذيرِ جوامعِ با ميانگينِ سني بالا به حساب مي آيد ، در پي نخواهد داشت.
در چنين شرايطي، عزم ملي و حمايت دستگاهاي اجرايي، حاكميتي و ارگان هاي فعال و ذيربط در حوزه خانواده، فرهنگ و اقتصاد ضرورتي است كه مي تواند در افزايش ميل و انگيزه زوجين به فرزند آوري نقش موثري را ايفاء كند.
هر آنچه ثبات شغلي و اقتصادي براي جوانان تقويت شود به همان ميزان تمايل براي فرزند آوري نيز افزايش خواهد يافت و برعكس در شرايطي كه مهلت هاي شغلي و قابليت اقتصادي جوانان ضعيف تر باشد، به همان مقدار شاهد ترس از مسئوليت پذيري زوجين براي فرزند آوري خواهيم بود.
خيلي از ما دوران بچگي بدي نداشتيم، حداقل از سطح متوسط بدتر نبود كه نگران نفر بعد خويش باشيم. نبود پول هم دليل كاملا درستي نيست، لااقل علت مستقيم نيست. در زندگي خيلي ها هزينه هاي غيرلازم زيادي وجود دارد. در واقع ، نكته اي كه ميتوان گفت اين است كه بعضي زوج هاي جوان هنوز مطمئن نيستند بچه مي خواهند و گمان مي كنند بدون بچه آزادند تا هر كاري خواستند در دنيا انجام دهند يا دنيا هر چه در خزانه خويش دارد بدون فرزند در اختيار آنها مي گذارد. پس يك بار دقيق براي مبحث بچه دار شدن كلاه خود را قاضي كنيد.
والدين تلاش كنيد پيش از بچه دار شدن هدف هاي خويش را معلوم كنيد و به نياز هاي عاطفي و رواني فرزند علاوه بر نياز مالي توجه داشته باشيد.
گردآوري: بخش زناشويي
|
